سقز (شهید موحدین)، موقعیت، محل استقرار تیپ مستقل پیادۀ ۱۸ الغدیر در شمال استان کردستان و در شرق شهر سقز.

این موقعیت در ده‌کیلومتری جنوب جادۀ سقز ـ دیواندره و در دوکیلومتری غرب رودخانۀ سقز قرار داشت و تا پیش از استقرار تیپ ۱۸ الغدیر* در آنجا، به‌منظور گاوداری ساخته‌شده؛ اما به بهره‌برداری نرسیده بود. این مکان چندین سوله، ساختمان کوچک، یک منبع بزرگ ذخیرۀ آب، دیوارکشی و قسمت‌هایی از آن‌هم حصار داشت که به آن صابرین یا غول‌آباد هم گفته می‌شد (فرهنگ‌دوست، خط‌شکن ... ، ص ۵۲۵-526؛ فتوحی، ص ۳۳۶؛ خواستار؛ رنجبر).

تیپ الغدیر در اردیبهشت ۱۳۶۶، با توجه به جابه‌جایی‌اش از استان خوزستان به جبهۀ شمال‌غرب (استان‌های کردستان و آذربایجان غربی)، نیاز به چندین مقر داشت. به همین سبب در پاییز ۱۳۶۶ ش، حسین فیض قائم‌مقام وقت فرمانده تیپ، به‌سبب آشنایی‌اش با جبهۀ شمال غرب، این مکان را برای استقرار تیپ پیشنهاد کرد (همو؛ قنبری‌زادۀ ‌بافقی). مزیت این مکان امنیت و نزدیکی به مواضع تیپ در جبهه‌های سردشت (ارتفاعات بوالحسن و گِردِه‌رَش)، شاخ شمیران و مریوان بود و شهرتش در میان اهالی منطقه به دامداری بود که پیش‌بینی استقرار یگان نظامی را برای گروه‌های مسلح ضدانقلاب و عوامل اطلاعاتی ارتش بعث عراق کمتر می‌کرد (جوکار؛ رنجبر؛ فرهنگ‌دوست، ص ۵۲۷).

نخستین اقدام برای آماده‌سازی موقعیت سقز، استقرار واحدهای ستادی، پشتیبانی و خدمات رزم تیپ الغدیر در آنجا بود؛ سپس اقداماتی مانند بخش‌بندی سوله‌ها به چندین اتاق، اختصاص هر اتاق به یکی از واحدهای تیپ و تبدیل یکی از سوله‌ها به نمازخانه را انجام گرفت؛ نیز برای محافظت بیشتر نیروها و گردان‌های رزمی از حملات احتمالی هوایی ارتش بعث عراق، مکان استقرار و چادرهای استراحت آن‌ها بر روی ارتفاعات کوچک اطراف موقعیت و بافاصله‌ای حدود دو کیلومتر قرار داشت. تیپ الغدیر از این موقعیت برای استراحت نیروها، فرماندهان، کارهای اداری و به‌ندرت برای آموزش نظامی استفاده می‌کرد (همو، ص ۵۲۶؛ نیز نک: فتوحی، ص ۳۳۶؛ خواستار)؛ اما چند کانتینر مین و انبار تجهیزات و مهمات واحد‌های خدمات و پشتیبانی رزم هم در آنجا وجود داشت. به‌طوری‌که در اسفند ۱۳۶۶، با حریق انبار علوفه‌های قاطرها و به سبب نزدیکی با کانتینرهای مین، چند رزمنده براثر انفجار مین زخمی شدند (فرهنگ‌دوست، خط‌شکن، ص ۵۳۳، نیز مصاحبه ... ).

این موقعیت برای کارهای ستادی و پشتیبانی تیپ الغدیر در دو عملیات بیت‌المقدس ۲ و ۴ (به ترتیب در ۲۵ دی ۱۳۶۶ در منطقۀ ماؤوت، ۱۰ فروردین ۱۳۶۷ در محور حلبچه ـ شاخ‌شمیران در پشت سد دربندی‌خان در استان سلیمانیۀ عراق) مورداستفاده قرار گرفت. با شهادت محمدحسین موحدین* (جوکار)، در ۷ اسفند ۱۳۶۶ (معاون سیاسی استانداری یزد و معاون فرهنگی تیپ) این موقعیت هم به نام وی نام‌گذاری شد. در ۱۸ فرودین ۱۳۶۷ و با پایان مأموریت تیپ در جبهۀ شمال‌غرب این موقعیت هم تخلیه شد و هم‌اکنون برای نگهداری دام مورداستفاده قرار می‌گیرد (فرهنگ‌دوست، مصاحبه).

مآخذ: جوکار، صالح (جانشین ستاد تیپ الغدیر)، مصاحبه با مؤلف، ۱۳ دی ۱۳۹۹؛ خواستار، احمد (جانشین گردان ضد زره الحدید تیپ الغدیر)، مصاحبه با همو، ۲۹ آذر ۱۳۹۹؛ رنجبر، عباس (فرمانده گردان مهندسی رزمی تیپ الغدیر)، مصاحبه با همو، ۲۰ دی ۱۳۹۹؛ فتوحی، اکبر، قطره‌ای از اقیانوس (خاطرات)، به کوشش ولی سلطانی گردفرامرزی، یزد: خط‌شکنان، ۱۳۹۷ ش؛ فرهنگ‌دوست، محمدمهدی، خط‌شکن کویر (خاطرات)، به کوشش محمدعلی همتی، یزد: خط‌شکنان، ۱۳۹۵ ش؛ همو (مسئول طرح‌وعملیات تیپ الغدیر)، مصاحبه با مؤلف، ۱۳ دی ۱۳۹۹؛ قنبری‌زادۀ ‌بافقی، محمدحسین (معاون هماهنگ‌کننده و پشتیبانی ستاد تیپ الغدیر)، مصاحبه با همو، ۱۵ دی ۱۳۹۹.